Voorlopig laatste log….
Terwijl ik ik hier over een zonovergoten Namen uitkijk realiseer ik me dat het voorlopig wel eens mn laatste entry in escargot-log kan zijn, daarover later meer.
Gisteren begon best ok met de standaard pijntjes en het vastzitten van mn linkerenkel. Daar nam ik al dagen ibuprofen voor. Na een heerlijk ontbijt kreeg ik 4 boterhammen en 3 gekookte eitjes (uit eigen ren) mee op pad. Vandaag zou een lastige klus worden. Tussen Enines en Namen/Namur zit nl geen pelgrims onderdak of camping ⛺️ oid en is het een kleine 30 km doorbuffelen. Na een paar meter ben ik het dorpje uit, eerst nog even wat kattenfoto’s maken:
Glijdend door de modder op de paden tussen de velden
Kom ik op het Ravel pad terecht. Een oude spoorweg die omgetoverd is tot wandel/fietspad. 
Onderweg kom ik nog een collega escargot tegen
De weg is prima en het weer ook, niet te warm nog gelukkig. Naarmate de dag vordert begint mijn linkerenkel en de bijbehorende blaar flink de mist in te gaan. Maar ja, je komt niet vanzelf in Namen. De laatste 5 km zijn echt niet grappig meer en na een paar keer flink dalen en stijgen kom ik op mn tandvlees op mn bestemming. Ik maak kennis met Anne-Marie, zij vangt pelgrims op. Nadat ik mijn baggerschoenen buiten uit heb gedaan zie ik het bloed door mn sok komen. In combinatie met de enkelpijn stelt Anne-Marie voor me naar de eerste hulp te brengen. Eerst even douchen om op te warmen (ik heb de hele tijd koude rillingen) daarna naar de ziekenhuispost.
Ik ben natuurlijk geen echt noodgeval dus het duurt even voordat ik "Docteur Abayo" op bezoek krijg. De verpleegkundigen hebben de blaar mee schoongemaakt en er loopt een infectie test. Le docteur maakt er korte metten mee: ontstoken talon (achillespees) en/of enkel, uit te sluiten door een echoscopie en als bonus een ontstoken blaar van 2 x 2 eurostukken. Ik krijg een halve dennenboom mee aan A4tjes variërend van diagnose tot antibiotica recept en verbandmiddelen. De verpleegkundige zwachtelt de betadine pleisers en zalf aan mn enkel en ik ritsel nog ff een chirurgische onderlegger om het bed vanavond betadine vrij te houden. Ik bel Anne-Marie op die me weer komt ophalen. Wat zijn er toch veel goede mensen in de wereld realiseer ik me. 
Samen met Marjo neem ik de opties door. Omdat ik maar een paar uur rijden van huis zit besluiten we om de rest van de diagnose en echo, behandeling etc vanuit Eindhoven te regelen. Dat kleine pijntje in mn linkerenkel voor vertrek heeft dus helaas hele grote gevolgen. Wat het gaat betekenen voor mn trip weet ik nog niet. Eerst op herstel focussen en dan vervolgplannen maken.
Rest mij jullie te bedanken voor alle fijne reacties op mijn blog!
Nu eerst maar snel naar huis, naar je eigen ziekenhuis en goed naar laten kijken. Hopelijk ben je over een week of 2 weer zo goed herstelt dat je de draad weer op kunt pakken.
Wat ontzettend balen, maar jij weet als geen ander, hoe belangrijk het is om naar je lijf te luisteren. Ik wens je een heel spoedig herstel toe en ik twijfel er niet aan dat jij alle manieren om naar Santiago te komen zult gaan onderzoeken en de best passende voor jou gaat vinden.
Voor nu even rust en dan op naar het vervolg
Groetjes uit Rosmalen
Da’s nie goe! Begin ik net dagelijks uit te zien naar jouw verhalen, lees ik dat je daarin een onderbreking denkt te gaan aanbrengen…. Heel mijn systeem op straat!
Geniet van een goed herstel! En wat mij betreft
Pelgrimeer jij gewoon dagelijks verder in deze blog, want jou herstelmoment hoort er toch gewoon bij?
Verder sluit ik me graag aan bij alle reacties hierboven! En hoop ik dat je snel verder kan vanwaar je was gebleven! Heel hartelijke groeten uit Vlissingen, ook aan Marjo en wie weet tot gauw!